Voor ons optreden 30 mei hebben we kapel Armen de Poth afgehuurd. Een erg mooie locatie waar veel huwelijken voltrokken worden. Voor ons een reden om hier de voorstelling huwelijksimprovisatie te spelen. Als vooraankondiging stonden we twee keer in de krant en de zaal zat vol publiek. Ik (Annemiek) mocht degene spelen die ging trouwen. Dus gekleed in een trouwjurk werd ik door mijn `vader` (Ad) de zaal binnen gebracht. Maar tot onze verbazing bleek de bruidegom niet aanwezig. Verbouwereerd rende ik de zaal uit om vervolgens als een ander personage weer terug te komen. We begonnen met het bankje met drie verhalen. Folkert vertelde over het mooiste meisje van de klas waar bij nog altijd verliefd op was, Nicole vertelde over de wens om te parachutespringen en ik bleek een moord gepleegd te hebben. Iets waardoor ik ook in de krant was gekomen, alleen jammer dat ze een zwart balkje voor mijn ogen hadden gedaan… En wat ook niet fijn is aan het plegen van een moord is dat je de bloedvlekken bijna niet uit de tapijt kunt krijgen. Daar waarschuwt niemand je voor. 
Ad speelde een ontmoeting met soapster Peter. En Nicole en Ad waren op een feestje en hadden de bus gemist. Een onhandige ontmoeting tussen twee verlegen mensen volgde. Maar was Nicole niet die vrouw die de vorige avond in een kippenpak had rondgelopen? En was Ad niet die man in dat Snoopy pak? Ja, ze hadden de vorige avond gezoend.
Ik en Peter mochten samen op date… maar wat hing er voor een vieze lucht om Peter heen. En toen Nicole haar rijbewijs op ging halen bij Folkert bleek ze op het feestje ook met hem gezoend te hebben. Maar waarom zoende ze vervolgens met die man in het Snoopy pak? Folkert had zelf ook nog even met die man gezoend om te kijken hoe het was, maar hij vond het flink tegenvallen.
Ik en Folkert zaten samen in een bootje in de Efteling. Maar wie was toch die Matthijs met wie ik op zakenreis ging? Het was een knappe, goedgeklede aantrekkelijke man, iets wat Folkert jaloers maakte. Tot hij er achter kwam dat Matthijs toch niet op vrouwen valt. En wat is het mooiste aan het huwelijk tussen Folkert en mij, dat is dat we samen zo mooi op de foto staan, dat is ook heel iets waard. Ad had als vader van de bruid een speech geïmproviseerd. Daaruit bleek dat de bruid haar moeder van een berg afgegooid had en dat de jaloerse ouders het lievelingsknuffeltje van de bruid in de open haard hadden gegooid. Dat de bruidegom niet op was komen dagen was nogal een schok voor de vader van de bruid, want werd het niet eens hoog tijd dat zij het huis uit ging? 
Later op de avond mocht ik mijn relatie beëindigen met Ad, mijn veel oudere man. Maar uiteindelijk bleek het een rollenspel te zijn. En toen we de rollen om draaiden had Ad mij flink te pakken door te doen alsof hij echt bij mij weg ging. Nicole, die Peter ten huwelijk had gevraagd op een overvol Hoog Catherijne, kreeg te horen dat hij niet met haar wilde trouwen. Pijnlijk. Maar hij wilde tocht niet trouwen met een paaldanseres. Peter en Folkert hadden op een koud terras een confrontatie, want wie was er schuldig aan het feit dat ze geen vrienden meer waren. Was dat Folkert die een relatie begonnen was met de vrouw van Peter? Of was dat Peter die niet kon waarderen dat Folkert de vriendschap miste en die Peter als getuigen wilde hebben bij zijn huwelijk? 
Als afsluiting hadden we een pop-up boekje van het feest, waarbij alle personages nog eens langs kwamen.
Het was een zeer geslaagde avond. We hebben lekker kunnen spelen en het publiek reageerde enthousiast. Ik kijk terug op een prachtige avond.

Groetjes Annemiek

Afgelopen zomer hebben een aantal van onze spelers opgetreden bij Sofie op de Wallen. Dit is niet onopgemerkt gebeurd, want naar aanleiding van dit optreden kregen wij een uitnodiging om te komen spelen voor Weekendtref. Ze hadden een feest omdat hun coördinator twaalf en een half jaar in dienst is. Wij, blij met de uitnodiging, besloten dat Nicole, Ad, Folkert en ik (Annemiek) dit klusje mochten klaren. Na een paar avonden repeteren gingen we naar Weekendtref toe. We mochten daar veertig minuten spelen en dat was heerlijk om te doen. Het publiek reageerde leuk en ze riepen enthousiast suggesties waarmee we konden spelen. We begonnen met een emotionele roetsjbaan met als locatie Weekendtref, Daarna hadden we een BBQ waarbij we op en af mochten met een woord. Tijdens het bankje vertelden we een kort levensverhaal, mijn personage kreeg als suggestie paashaas-schaamhaar-verzamelaar. Ik heb het zo gedaan om er wel over te vertellen zonder te benoemen wat de verzameling precies was. `Ach je moet wat´.

Ook hebben we `pep tingeling´ gespeeld waarbij we op zoek gingen naar de juiste sollicitant voor Weekendtref. Kino (het feestvarken) hier ons daar goed bij. Daarna hebben we een familiebedrijf in kerstbomen gespeeld waarbij de topverkoper enkel de toppen van de kerstbomen verkocht. Het kwam er op neer dat het hoog tijd was om de oude directeur en zijn vrouw met pensioen te sturen. Bij vreemde bedgasten werden Marco Borsato en Willeke Albertie naast elkaar wakker, gelukkig werd er geraden om welke BN-ers het ging. Omdat Kino dol is op pop-up boekjes hebben we speciaal voor deze middag een nieuwe vorm geïntroduceerd, namelijk het pop-up boekje. We vertelden het verhaal van Roodkapje en sloegen steeds een bladzijde om, het leuke was dat de pop-ups ook echt konden bewegen. 
Vervolgens kregen we een warm applaus en veel positieve reacties. Het was een fijne middag waarbij we heerlijk gespeeld hebben.

Groetjes Annemiek